Η φλόγα της νιότης

Η νύχτα είχε απλωθεί εδώ και ώρα τριγύρω και στο δρόμο δεν υπήρχε ψυχή. Περπατούσα σκεπτικός, πιέζοντας το παλτό μου για να μην μπαίνει το κρύο, μέχρι που δυο ψιχάλες με χτυπήσαν στο κούτελο. Σκατά, σκέφτηκα. Αυτή η συνεχής ψιλή βροχή είχε αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα τον τελευταίο καιρό. Ξεδίπλωσα το γιακά μου και επιτάχυνα το βήμα μου ελαφρά. Τραβούσε ήδη πολύ αυτή η βραδυνή περιπλάνηση κι ήθελα να τελειώνω το δυνατόν γρηγορότερα. Στρίβοντας παρακάτω, έπεσα πάνω σε ένα κατάστημα με τσιγάρα. Επιτέλους. Προχώρησα προς το φως και άνοιξα ψύχραιμα την πόρτα, ενώ ο υπάλληλος σήκωσε το μισοκοιμησμένο βλέμα του καθώς με είδε να μπαίνω.

- "Καλησπέρα, παρακαλώ;"
- "Έναν αναπτήρα θα ήθελα."
- "Ορίστε. Ποιά μάρκα τσιγάρων μαζί;"
- "Ευχαριστώ.., δεν καπνίζω."

Για μια στιγμή φάνηκε να ενοχλήθηκε, σαν να νόμισε ότι τον κοροϊδεύω, και μάλλον αποφάσισε να τελειώνει μαζί μου.

- "Ογδόντα σέντς, παρακαλώ."

Έβγαλα από την τσέπη μου ένα εκατοδόλλαρο, τα μοναδικά χρήματα που είχα. Καθώς το άφηνα πάνω στον πάγκο το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στο πρόσωπο που ήταν τυπωμένο στο χαρτί. Ο Benjamin Franklin. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε ασυναίσθητα στην άκρη των χειλιών μου, μα ο υπάλληλος δυσανασχέτισε περισσότερο όταν το είδε.

- "Δυστυχώς δεν έχω ρέστα, δεν έχετε ψιλά;"
- "Δεν πειράζει, κρατείστε το", είπα κι έβαλα τον αναπτήρα στη μέσα τσέπη του παλτού. "Καλό βράδυ".

Βγήκα έξω και στάθηκα για λίγο να κοιτάζω τον ουρανό. Η βροχή είχε γίνει κανονική μπόρα, μα τώρα πια δεν είχε σημασία. Περπάτησα μέχρι παρακάτω, ωσότου βρήκα ένα στενό που να κόβει ο αέρας. Έβγαλα από την τσέπη μου τον αναπτήρα, ξεκούμπωσα λίγο το παλτό και το κράτησα έτσι ώστε να κάνει φωλιά. Τον ακούμπησα απαλά στο πουλόβερ μου, κάπου κοντά στο σημείο της καρδιάς. Δεν φοβήθηκα ούτε για μια στιγμή. Με μια γρήγορη κίνηση, γύρισα την τσακμακόπετρα και τον άναψα.

Σε λίγο μια αστραπή φώτισε το πηχτό σκοτάδι. Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ήταν η παρατεταμένη βροντή που συνόδευε την κραυγή μου. Έμοιαζε ατελείωτη. Ο κόσμος σείστηκε μέσα στη βροχή και το κακό αντιλαλούσε στον ορίζοντα ξανά και ξανά.. ώσπου όλα σταμάτησαν κι απόμεινε ο ήχος της βροχής να χτυπάει στην άσφαλτο.